- 262 -

1356, 11 V, Praga

indicione nona, V Id. maii, regnorum nostrorum anno X, imperii vero secundo

Karol IV, cesarz, inkorporuje do Korony Czeskiej (Boemia) okręg zgorzelecki (Gorlicensis), postanawiając nie naruszać praw sędziego i dochodów wójtostwa, zachowując dla siebie prawa sądownicze w poważniejszych przestępstwach, jak zabójstwo, okaleczenie, rabunek, podpalenie, kradzież. Mieszkańcy miasta Zgorzelca mają być sądzeni wg prawa magdeburskiego (Magdeburgensis). Wystawca pozwala im również korzystać z należącego doń lasu zwanego Prebuswald, zachowuje zwolnienia od płacenia berny z dóbr lub folwarków mieszczan, którzy otrzymali je od wystawcy, jeżeli chcą nabyć te dobra w lenno za pośrednictwem wójta, mają płacić roczny czynsz w wysokości 10 grzywien. Jeżeli mieszkańcy tego miasta poniosą straty spowodowane najazdem, to zostaną one zrekompensowane. Wystawca pozwala mieszkańcom alienować swoje dobra, które posiadają z jakiegokolwiek tytułu, lecz za zgodą wójta. Natomiast zakazuje w obrębie mili miejskiej budowania karczem i uprawiania jakiegokolwiek rzemiosła, wyłączając warsztaty zajmujące się naprawą narzędzi rolniczych oraz warsztaty szewskie naprawiające stare obuwie. Nadaje również mieszkańcom Zgorzelca prawa mennicze. Nakazuje, aby tkacze i sukiennicy sprzedawali swoje towary tylko w domu kupców na łokcie, według ustaleń statutów cechowych. Postanawia, aby kupcy, którzy udają się tranzytem przez Zgorzelec (Gorlicz) z Saksonii (Saxonia), Polski (Polonia) i innych ziem, nie podróżowali drogami w kierunku Friedlant, Seydenberg i Schomberg, lecz drogami prowadzącymi przez okręg budziszyński (Budissinensis) i zgorzelecki (Gorlicensis). Cesarz następnie zatwierdza w posiadaniu miasta Zgorzelca 8 grzywien rocznego czynszu we wsi Leschewicz z tytułu prawa patronatu nad tamtejszym kościołem oraz cła tranzytowego (durchczol), które nadał mu niegdyś król Jan Luksemburski (Johanne quondam Boemie rex). Nadaje również wszelkie dochody płynące z targu solą oraz zatwierdza wszystkie prawa i przywileje nadane temu miastu przez jego poprzedników, mianowicie królów czeskich i margrabiów brandenburskich (Brandeburgenses). Za naruszenie tych postanowień cesarz ustala karę 50 grzywien w złocie.

Świadkowie: Ernest, arcybiskup praski (Arnestus ... Pragensis), Jan biskup ołomuniecki (Johannes Olomucensis), Teodoryk (Theodricus), biskup Mindensis, Jan, margrabia morawski (Johannes marchio Moravie), Bolko II, książę świdnicki, Bolko II senior i Bolko III junior - książęta opolscy (Bolco ... Opuliensis), Konrad I, książę oleśnicki (Cunradus Olesnicensis), Jan, książę opawski (Johannes Opauiensis), Przemysław I, książę cieszyński (Przemyslaus Theschinensis), Burchardus, burgrabia magdeburski (Magdeburgensis), magister dworu, i Albert de Anhald (Albertus) - komesi, oraz Jeszko de Warthenberg (Jesco), cześnik Królestwa Czeskiego.

Druk: RBM, t. VI, 1, s. 184, nr 346.

Polska Akademia Nauk - Oddział we Wrocławiu - Prace Komisji Nauk Humanistycznych - Regesty Śląskie - tom III - 1355 - 1357 - Opracowała Janina Gilewska-Dubis
Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk-Łódź - Zakład Narodowy im. Ossolińskich - Wydawnictwo PAN